نمی دانم شما هم از کسانی هستید که در دلشان آرزوی اقامه نماز شب دارند اما ذره ای توفیق ندارند هر شب عزم می کنند که این شب را حتما بیدار شوند و نماز شبی جانانه بر پا دارند ، اما صبحگاه که در آستانه طلوع آفتاب با عجله تمام نماز واجب خود را بر پا می دارند تازه یاد قول و قرار هزار باره دیشبشان می شوند و افسوس می خورند ، آهی جانسوز از اعماق جان می کشند و در دل با خدا می گویند خدایا چرا توفیق نماز شب را به من نمی دهی ؟ 


نداشتن باور

گاهی انسان براساس باور نادرست، فعّالیت خود را آغاز می‌کند و موفّق نمی‌شود. شکست در این مرحله سبب می‌شود که در باور خویش تردید کند، شکست‌های دیگری که پس از شکست اوّل رخ می‌دهد، باور را از میان برمی‌دارد، در این مرحله شخص گرچه تصوّر درستی از سود و یا زیان دارد امّا نمی‌تواند آن‌را تصدیق کند و به آن باور ندارد. در نتیجه از آموزه‌های عقل و شرع روی می‌گرداند. برای نمونه همین نماز سبی که عرض کردیم کیست که از برکاتِ نمازِ شب و شب‌زنده‌داری آگاه نباشد؟. امّا چرا بسیاری به این مهّم موفَق نمی‌شوند؟ یکی از عوامل محرومیت از برکات سحر، بی‌توفیقی‌های پی‌درپی است.